ধৰিছিল। প্ৰথমতে কঁহৰা গাঁওতে এওঁলোক বাস কৰি দেৱালয়ৰ মাটি ভোগ কৰিছিল।
(৬) সোণাৰী— এওঁলোকে দেৱালৰত বিগ্ৰহৰ কাৰণে আৱশ্যক হোৱা অলংকাৰ পাতি গঢ়ি দিব লাগিছিল।
(৭) আঠপৰীয়া— দেৱালয়ৰ ঘৰ-দুৱাৰ সাৰা-মচা, চৌহদ পৰিষ্কাৰে ৰখা, পূজাৰ যা-যোগাৰ কৰা, এওঁলোকৰ কাম। তদুপৰি দিন-ৰাতি আঠোপৰে দেৱালয়ত পহৰা দিব লাগিছিল। কেতিয়া কিবা আশংকা বা বিপদ দেখিলে ওচৰ- চুবুৰীয়াক জান দিয়াৰ বাবে আঠপৰীয়াই জয়ঢাক বজাই দিব লাগিছিল।
ইয়াৰ উপৰি দলৈগৰাকী কৰবালৈ যাব লগা হ'লে লগত নিয়াৰ আৰু পাইক চলোৱাৰ কাৰণে আৰু দলৈৰ কিছুমান কাম-কাজ কৰাৰ কাৰণে ক্ৰমে চিকদাৰ আৰু ঠাকুৰীয়া, দলৈগৰাকীয়ে নিজাকৈ নিয়োগ কৰিব পাৰিছিল। চিকদাৰ আৰু ঠাকুৰীয়া ভঁৰালী ফৈদৰপৰা লোৱা হৈছিল।
উল্লেখিত সকলো ফৈদকে দেৱলায়ৰ কামত সহায় কৰি দিয়া বাবদ আধা খাজনাতে দেৱালয়ৰ মাটি (নিষ্পিখেৰাজ) ভোগ কৰিবলৈ দিয়া হৈছিল। অৱশ্যে কামৰ মৰ্যাদা আৰু দায়িত্ব অনুপাতে মাটিৰ পৰিমাণে কম-বেছি আছিল। নগদ টকাৰে দৰমহা বা বাট্টা দিয়াৰ ব্যৱস্থা সেই সময়ত নাছিল।
অশ্বক্ৰান্ত দেৱালয়ৰ সোণাৰীক দিয়া তামৰ ফলি এখনো পোৱা হৈছে। ফলিখনৰ কথাবোৰ এনেধৰণৰ—
অশ্বক্ৰান্তৰ সোণাৰীক দিয়া তামৰ ফলি—
শ্ৰীশ্ৰীঅশ্বক্ৰান্ত
৭ স্বস্তি নিজ ভুজ মন্দৰাদ্ৰি মথিতাৰাতি
ৰত্ন ৰত্নাকৰ কাম সৌমাৰেশ্বৰ স্বৰ্গ
নাৰায়ণদেৱ শ্ৰীশ্ৰী প্ৰমত্ত সিংহ নিৰ্দে
সত গুণিগণ গণনাগ্ৰ গণ্য মন্ত্ৰি
প্ৰবৰ শ্ৰীযুত্তৰুণ দুৱৰাবৃঁহৎফুক্কনে
ন প্ৰাগদত্ত চকি হট্টাদিদান ত্যাগ প্ৰ
মান তাম্ৰ পত্ৰিকেয়ং—
কামৰূপদেসৰ বড়ুৱা বড কায়স্থ ও চৌধাৰি
