এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
•পস -মণ্য ]
পৰিহে ক্ষত সেই কথা। সি কান্ত
ভাৰক আমি মহা দুৰ্দান্ত শক্ত
দোৰ খুলিছিল। ব্ৰহ্মাৰ কাষত
তাৰ-বৰ বাবে পায় এদিন।
তাৰ পাৰে দেৱৰ মল ৰা কৰি
কানেৰ দুল দু পেত।
পাতী আত্মসমৰ্পণ কৰে বুলি অগনিত
হইলি সাহু তি; এনেতেই এটি
আকাবায়ে উচাখিল বজাৰ
পুনৰ মৰনে পাৰ খান। তাকে গুলি
মা হল ৰতি, নকৰিলে আত্মহত্যা।
না —তা পাছে হৰি নিৰে সম্বৰ ভিৰু :
পৰিৱতাৰ তাতো ৰাখিলে ৰতিৰে।
কাশেঠি আই ৰুক্মিণীৰ গছপে
মনে আলেহি ধি, ধৰিলে মম;
গুছি যা পৰ বিলে সৰে।
তোৰে পৰা পৰে তিনি
অতি শী শাবিৰ ইব।
--এৰিত। ৰি সকলো কাশি।
এ মা স্বপ্ন যেন লাগিয়ে।
থাশি মানিয়ে একা। লেী ,
এত নানা গায়ে
শিলি এৰি না।