এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
তৃতীয় দৃশ্য সখৰ ভিতৰ চ' প্ৰন্সি কলে —কোন মই মোৰ আদি-অন্ত কাহিনী এতিয়াও অবিদিত মোৰ। হাত উৰি পৰা চৰাই পোৰাণী এটি যেন ময়ো এক তুঙয়া প্ৰাণী-সংসাৰৰ কৃপাপাত্ৰ। আৰু এই মায়াৱত, দেহি। সচাকৈয়ে এওঁ মায়াৱী। জাবিলে, জনদায়িনী তেওঁ সৰ জনক। কিন্তু তেওঁ কয় দেখে বিপৰীভাৰে। মানি নে তেন্তে বাৰু বিচিত্ৰময় এই মায়া-ৰীৰ ক? বা, মই নামলো জানি, তথাপি কা মোৰ আদেশ পালন কৰা মাতৃৰূপিনী এই নাৰী মম। এটি স্বা, হোছনে মায়াবতী এই সব আলোন তিতা, নায়েনে একে মোৰ প্ৰতি সমবোৰ বৈ , এন এ কি কৰিলেহেনে য়াৰ বিলী! বাৰু সি; এৰিনাম