এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
চতুৰ্থ এ দৃশ্য।
চিনিত হৰ কিয় যে নে নে।
হয় মনা বাসনা! সানিত
কোনো দেশৰ কিবা পুত আনন্দ
আৰু বিয়ৰে ভৰা ৰহস্যৱাৰ
ফোনে আহি বাৰেপতি খায় খুন্দিয়াই?
নিশ্চয়, নিশ্চয়, মনেৰ নোপোৱা ঢুকি
কৰবাত কিবা এট হল মধুৰ
আছে, আছে বুলি, সঘনে হৃদয়ে মোৰ
নায় ইজিত। য'তে যি থাকোক লাগে,
পবিত্ৰ দেহাৰ মোৰ এফালিৰ ফৰে
এই পোনাদিক মই কৰিম যতন।
লাউ পালেহি সউ দুজন!
| পিতাত গৈ ৰাটি লুফাই থৈ আহে।
লগৰমায়াতি। অলপতে কৰবাত কোনো কোৱা লৰাৰ
শম পাও যেন কৰিছিল।
বতি (মি ' তুমি পালা হৈছা। ক'ৰ লোকৰ লৰ
পানীও পেলাই মাখি, কত আহি বাহক তাৰ সপোন
স
তেনেহলে, মোৰ গুণ শই! ব্য, মায়াড়ি।
তুমি নো সাং মোৰ লগ-এ কি অকলে ইয়াক্ত কি
কা। আইচোন, জিত বহি দুয়ো বিশ্ৰাম
কবে।
এই যা।