পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৯৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
ৰহঘৰা।

শেহত গতি দেখি বিষম দিলে কোনোৱে লৰ।
কোনোৱে উঠিব নোৱাৰি তাতে ধৰিলে ধৰফৰ।
কোনোবা লুকাল গছৰ মূলত,
কোনোবা বাগৰি পৰিল তলত,
দেশোদ্ধাৰকৰ মহাসভা কেনিবা উৰি গ'ল;
পণ্ডিতে কওক হিচাপ কৰি উন্নতি কিমান হ’ল।

অসমীয়ালৈ উপদেশ।

দেখিছ নে অসমীয়া কামৰ সাগৰ?
পৰি পৰি আছে তাত কুম্ভীৰ-হাঙ্গৰ।
নাচাপিবি কাষ তাৰ থ’ব গিলি গিলি,
শতুৰুৱে মাতে যদি জাপিবি নিহালী।
দীৰ্ঘ জীৱনৰ এক উপায় শয়ন,
কুম্ভকৰ্ণ, মুচুকুন্দ নাই নে স্মৰণ?
বীৰত্বে হাতৰ যদি তোলে খজুৱতি,
ঘৈণীৰ পিঠি আছে চাবি তাতে জুতি।
নুফুৰিবি বিদেশত জাত-কুল যাব;
শিকাই বিদেশী ভাষা মেলেছ সজাব।
নকৰিবি বিলাসৰ সামগ্ৰী বিচাৰ;
নাই ক'তো জগতত তুল্য টিকিৰাৰ।