এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
ৰহঘৰা।
দেখি চেঁকী মহাপ্ৰাণী, ছাত্ৰগণ যথা
কম্পিতসভয়ে দেখি গুৰু সমুখত,
থাকোঁতে ধপাত খাই মহা আয়মেৰে।
পলাল ৰমণীকুল ঢেঁকীৰ শব্দত,
পলায় গৃহিণী যথা খেদিলে গৃহস্থে
জলদ গৰ্জ্জনে গৰ্জ্জি ঢেঁকী-ঠোৰা লই।
হে পাঠক, চিনিছা নে কোন এই জন?
কিয় ইহেন বেশে ফুৰে দেশে দেশে?
নিচিনা যদ্যপি, চিনি লোৱা ভালকই,-
এৱেঁই নাৰদ মুনি, কন্দলৰ গুৰি,
“বানচ-বিহীন” হৰকৰা জগতৰ।
ধন লই ধান বানি ফুৰোঁতে খেহত, পাই লগ
ভকতৰ কানীয়া সত্ৰত, ললে ৰঙ্গে
প্ৰভুৰ প্ৰসাদ—টিকিৰা, শৰ্কৰা, পিঠা,
অতি বিতোপন; শেহত এবাটি পানী,
আহা কি মধুৰ, গয়াৰ মচলা দিয়া
তাম্ৰকুট যথা। পৰিচয় পালে শেষে
চাহ নাম তাৰ, সদিয়াৰ, শিতানত
আছে ক্ষেত্ৰ ভৰি, আনি তাৰে পত্ৰ হৰি,
কৰিছে প্ৰস্তুত এই দিব্য ‘সৰবত্”;
পালেও বুকত গোৰ নেৰে যাক লোকে।
ভাবিলে নাৰদে শুনি অতি সুসংবাদ,—
