এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৯০
ৰহঘৰা
৩। ডাঙৰ হোৱাৰ লাভ।
বাপুৰ গালত ছুৱা লাগিল এছাৰ মাৰিয়েই শুচি;
লগুৱাৰ ভৰিত পোতনি পৰিল পৰাচিত কৰিহে “খুচী”।
⸺
ভেক-স্তোত্ৰ।
(ঋগ্বেদৰ দশম মণ্ডলৰ এটা স্তোত্ৰৰ ভাব লৈ লিখা)
ঢাকি সুবিশাল হ্ৰদ, তুলি উচ্চৰৱ,
গায় স্তোত্ৰ ভেকদল, কৰি আকিঞ্চন
বাৰিষাৰ শুভ-আগমন। কোনো কৃষ্ণ,
কোনো গৌৰ, কোন বা লোহিত, পৰিধান
উত্তৰীয়, মুণ্ডিত মস্তক। প্ৰথমতে,
এজনে আৰম্ভ কৰে, ধৰে পিচে আনে,
যথা ক্ৰম, অধ্বৰ্য্যুৰ হোতৃৰ পাচত।
উঠে সুৰ আৱৰি আকাশ, গান্ধাৰত
ঋষভত, ধৈৱত সুৰত, দ্ৰবীভূত
মেঘবৃন্দ হয় উত্তাপত। জানে কোন
পূজাৰীয়ে ইহেন সঙ্গীত, বিনা ভেক
শিৰোমণি পূজাৰীকুলৰ? কাৰ সাধ্য
কৰে আৰু বাঞ্ছিত পূৰণ, নমোৱাই
