এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চতুৰ্থ সৰ্গ
পাণ্ডৱ শিবিৰ — জুৰি হিৰণ্বতী তাৰ, ৩১
কতনা কেতনে তাত কৰে তিৰবিৰ।
নদীৰ বুকুত তাৰ ছাঁয়া মহামহিমাৰ
জলমল গৌৰবেৰে জিলিকে দুদিন, –
কালৰ সোঁততে উটি নেথাকিব চিন!
চলে যন্ত্ৰ শিবিৰৰ নিভৃত স্থানত,
মগ্ন ৰথী মহাৰথী গভীৰ ধ্যানত,
তেনেতে সি অতিকূট উলুক নামেৰে দূত
পালে আজ্ঞা প্ৰবেশৰ, — চাল শকুনিৰ, —
আনিছে বাতৰি হেনো হস্তিনাপতিৰ।
“অসংকোচে কোৱাঁ দূত,” কলে যুধিষ্ঠিৰে,
“কৰাঁ আহাঁ আপ্যায়িত ৰাজ বাতৰিৰে।
মিঠামুখে দূত কয়,— “ধন্য হলোঁ আজি মই,
দূতৰ অভিজ্ঞ গুণে ইমান উদাৰ।
নধৰিব দায় তেনে দিওঁ সমাচাৰ,—
