শান্তিৰাম – “তেন্তে পানী অনা বাটেৰে নিম।”
সৎৰাম – “তাতো যদি বাধা হয়।”
শান্তিৰাম – “তেন্তে নৈয়েদি ভটীয়াই—”
সৎৰাম – (মদৰ ৰাগি লাগি) “ধন্য সখি! ধন্য তোমাৰ প্ৰেম! বাৰু বেয়া নাপাবা। অলপ ধেমালি কৰোঁ। এটা গীত গাওঁ। তুমি শুনা।
গীত—
তোকে যে কেনেকৈ পাম ঐ লাহৰি!
তোক যে কেনেকৈ পাম।
ভালপোৱা ভাবেৰে, ভালপোৱা মনেৰে।
চাবি যে লাহৰি ভালপোৱা মনেৰে চাবি।
ভালপোৱা মনেৰে চাম ঐ যে লাহৰি!
ভালপোৱা মনেৰে চাম;
কিন্তু বিধি যে মোৰ অথালি—বিধি যে মোৰ পথালি
তোকে যে কোনটো বাটেৰে নিম
অনা বাটেৰে, ম’হ নিয়া বাটেৰে নিবি।
ঐ যে সোণাই ঐ ম’হ নিয়া বাটেৰে নিবি
ম’হ অনা বাটতে ম’হ নিয়া বাটতে হেঙাৰ
ঐ যে লাহৰি ম'হ নিয়া বাটতে হেঙাৰ,
ভূঁইতলিৰ বাটেদি নিবি ঐ যে সোণাই ঐ।
ভূঁইতলিৰ বাটেৰে নিবি।
তাতে যে মোৰ ভেটা, ঐ তাতে যে মোৰ লেঠা ঐ
সেই বাটে কেনেকৈ নিম
