এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্যান।
হেন দেখি নৃপতিৰ মনত আসুখ।
মহাদৈক তুলি বস্ত্ৰে মুছিলন্ত মুখ॥
কিসক কান্দহ বান্ধৈ বুলিয়ো সত্বৰ।
পুনৰ যে নাম লৈলি আগত কুমৰ॥ ২৬৬
কিবা শুণি পৃথিবীত পাৰ লোটা লুটি।
শীঘ্ৰে প্ৰাণেশ্বৰী কহ প্ৰাণ যাই ফুটি॥
শুনি কতো বেলি ভৈলা শৈব্যাৰ চেতন।
অল্প কৰি নৃপতিক বুলিলা বচন॥ ২৬৭
উপজিল পুত্ৰ ৰাজা তযু যথোচিত।
মহন্ত জনৰ হোৱে হেনসে উচিত॥
পুত্ৰ প্ৰয়োজনে বিভা কৰয় ভাৰ্য্যাক।
আৰে পুত্ৰ উপজিলে এৰিয়ো আমাক॥ ২৬৮
আন একো উপায় নেদেখো আত বিনা।
আমাক বিক্ৰয় কৰি দিয়োক দক্ষিণা॥
আপোনাৰ সত্য ৰাখি কৰা থিৰ হিয়া।
মই বিক্ৰি যাওঁ প্ৰতো তুমি মাত্ৰ জীয়া॥ ২৬৯
আমাৰ নিমিত্তে তুমি এড়িয়ো বিমন।
ইহেন ভাৰ্য্য়া পাইবা প্ৰভু যৈত মন॥
যজ্ঞ হোক সাম্ফলে দক্ষিণা দিয়া শুজি।
মোৰ বাক্য় কৰা প্ৰভু পূৰ্ব্বাপৰ বুজি॥ ২৭০
