এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৫
হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্যান।
সিদ্ধ মুনি গণে, উপাসি যাহান্তে,
বোলন্ত প্ৰশংসা বাণী।
হেন মহাৰাজা, নভৈল নুহিব,
আউৰ পৃথিৱীৰ মাজে॥
ধন্য ধন্য মহা, ৰাজা হৰিশ্চন্দ্ৰ,
প্ৰশংসে জ্ঞানী সমাজে॥ ৫০৬
এহিমতে ৰাজা, আনন্দে উৎসৱ,
পাইলন্ত স্বৰ্গৰ কোল।
নৃপতিক দেখি, স্বৰ্গবাসী লোক,
কৰে জয় হৰি ৰোল॥
সাধু সাধু হৰি শ্চন্দ্ৰ নৃপবৰ,
জগত ব্যাপিল যশে।
যাৱে চন্দ্ৰ সূৰ্য্য, থাকিল খিয়াতি,
প্ৰশংসে বেঢ়ি ত্ৰিদশে॥ ৫০৭
হৰিশ্চন্দ্ৰ ৰাজা, মহা পুণ্য বলে,
প্ৰজাক নিলে উদ্ধাৰি।
নগৰ আকাৰ কৰিয়া যিমান,
থাপিলন্ত সাৰি সাৰি॥
যাক যেন যোগ্য, বসাইল স্বৰ্গত,
ৰৈলা কতো দুৰ যুৰি।
