এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৪
হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্য়ান।
কিন্তু মই পৰাধীন, চাণ্ডালৰ ঘৰে ঋণ,
কেনমতে এড়ো আৰে প্ৰাণ॥
চণ্ডালত নুশুধিয়া, যেবে মই মৰো গৈয়া,
জলত বহ্নিত কৰি যাস।
নৰকত কাল খপি, উপজিয়া পুনৰপি,
এহি চাণ্ডালৰ হৈবো দাস। ৪২১
অনেক যাতনা পাইবো, ৰৌৰৱ নৰকে যাইবো,
ছেদিবেক অসি পত্ৰ বনে।
হাত ভৰি বান্ধি নিয়া, মাথাত কৰত দিয়া,
ছিড়িবেক যুম দূত গণে॥
এতেক নৰক আছে, সবাহাঙ্কে ভুঞ্জি পাছে,
চাণ্ডালৰো হইবো অধিকাৰ।
এবে কোন বুদ্ধি কৰো, কিবা জীওঁ কিবা মৰো,
চিন্তা সাগৰৰ নপাওঁ পাৰ॥ ৪২২
শুনা বান্ধৈ মহাদই, পুত্ৰৰ সন্তাপে মই
জীবাক নাহিকে মোৰ মতি।
নৰককো দিয়া পিঠি, মৰিবোহো নিস্তে নিস্তি
পাছে যেন লাগে হোক্ গতি॥
চৌৰাশী নৰক ঘোৰ, পুত্ৰৰ সন্তাপে জুৰ,
কেহো নুহি কহিলো সাক্ষাত।
