এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সেই নদী নিৰবধি
ডাঃ বৰুৱাৰ সুদৃশ্য অট্টালিকাৰ খিৰিকীৰে
আকাশৰ গোমোঠা মুখত
হৃদয়ৰ ভাষা পঢ়ি বৰুৱানী সজল নয়ন।
দেহি ঐ!
বিধে বিধে লাৰু পিঠা, দলদোপ বিহুতলী, নতুন কাপোৰ
বিহু নাহি এইবাৰ বিহঁহে আহিল
পাব্লিক স্কুলৰ পৰা আজি পুৱা খবৰ আহিছে
এইবেলি বিহু বুলি সোনমনি নাহে হেনো—আগত পৰীক্ষা।
কিতাপৰ দোকানত লগ পাই অধ্যাপিকা বাইদেৱে ক'লে,
“তাৰ দুৰন্ত স্বপ্নেৰে মোৰ আশাবোৰ আঁকি বাকি থৈ
বুজিছা, সি গুছি গল;
মোৰ হিয়া জ্বলি গলি সৰা তপত চকুলো
সময়ৰ চেচা পৰশত
শেহলৈ গোট মাৰি আখৰ বাখৰ হ’ল
সেয়ে এইখন কিতাপ লিখিলো, তাৰ বাবে
আৰু নিজে মৰি মৰি বাচিবৰ বাবে।
ভগনীয়া শিবিৰত দেখা পালো এক নাৰী
বিশাল অতীত যাৰ সঙ্কুচিত হৈ
সোমালেহি মেটমৰা স্মৃতিৰ বোজাত
অনিশ্চিত ভৱিষ্যৎ যাত্ৰাৰ প্ৰস্তুতি;
সমুখত দুপৰৰ ভাতৰ থালত
