পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/৯৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব।

মোক যেন দহি আছা পুত্ৰ শোক শালে।
তুমিয়ো লাভিবা পুত্ৰ শোক অল্পকালে॥
যেন মোৰ বোৱাৰা কান্দিছে দুঃখ মনে।
তেনয় কান্দিবে তযু পুত্ৰ বধুগণে॥
যেন কৰি আছা তুমি কুৰু বংশক্ষয়।
তোমাৰো বংশৰ তেনে মিলিবে প্ৰলয়॥
আপোনাক আপুনি চিন্তিবা মহামাৰ।
যাদৱ বংশৰ তৈতে মিলিব সংহাৰ॥
এহি বুলি মৌন ভৈলা কৌৰৱৰ মাৱ।
শুনি যুধিষ্ঠিৰৰ কম্পিয়া গৈল গাৱ॥
অন্তৰ্য্য়ামী নাৰায়ণ বুজিলন্ত কথা।
সতীৰ অব্যৰ্থ বাক্য নহৈবে অন্যথা॥
খণ্ডিবাক হেতু পৃথিবীৰ মহাভাৰ।
বসুদেৱ গৃহে মই ভৈলো অৱতাৰ॥
ইদানীক ভৈলে শেষ ধৰণীৰ ভাৰ।
আপোন বংশকো মই কৰিবো সংহাৰ॥
হেন গুণি হাসি কৃষ্ণে বুলিলা বচন।
মোৰ বংশ মাৰিবে পাৰয় কোনজন॥
দুৰ্য্য়োধন হেতু তযু বংশ ভৈল ক্ষয়।
মিছাতেসে মোক শাপ দিলা আতিশয়॥
যদি মোত আছে দোষ মিলিবেক শাপ।
আপোন দোষত মই লভিবো সন্তাপ॥