এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব।
হেন দেখি মহা শোকে কান্দে যুধিষ্ঠিৰ।
ভীমেয়ো কান্দয় আতি শোকত অস্থিৰ॥
অৰ্জ্জুনৰো মনত বিকল অতিশয়৷
বিলাপি কান্দিছে দুয়ো মাদ্ৰীৰ তনয়॥
কৰ্ণ শোকে কুন্তীৰ হৃদয় মাৰে পুৰি।
অন্তৰ দগধ কিন্তু প্ৰখ্যাতে নোৱাৰি॥
সিকালত মহাৰোল ভৈল ক্ৰন্দনৰ।
নাহি শ্ৰুতি জ্ঞান যত নাৰী সকলৰ॥
কুৰু ক্ষেত্ৰে ভৈল অতি ক্ৰন্দনৰ ৰোল।
প্ৰলয় বতাসে যেন সাগৰ কল্লোল॥
হাহা স্বামী বুলি কতো পাৰে ঘনে ৰাৱ।
মোক অনাথিনী কৰি গৈল কোন ঠাৱ॥
পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি কতো হোৱে অচেতন।
আউল জাউল কেশকাৰো বাটুল লক্ষণ॥
নিশ্বাস তেজিয়া কতো পৰি মুৰ্চ্ছা যাই।
কেহো পৃথিবীত পৰি ভৈলা মৃত্যু প্ৰায়॥
নয়নৰ নীৰে পঞ্চ ভৈল ৰণ ভূমি।
লাসে লাসে প্ৰবল ভৈ গৈল শোক উৰ্ম্মি॥
গান্ধাৰী কেৱল কান্দে দুৰ্যোধন বুলি।
ঘনে ঘনে মুঠি হানে শিৰে কৰ তুলি॥
ইতোচাৰ জীৱন নযাই কিকাৰণে।
হস্তিনা ভৈলেক শূন্য তনয় বিহনে॥
