এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।
কোনোজনী নাৰীকান্দে পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি।
দাৰুণ সন্তাপে বাপু মোক মাৰে পুলি॥
কোনে আই বুলি আৰু মাতিবেক মোক।
হৰি হৰি কিমতে সহিবো পুত্ৰ শোক॥
হেন মতে কৌৰৱৰ যত নাৰীগণ।
পুত্ৰ স্বামী শোকে আতি কৰয় ক্ৰন্দন॥
অনন্তৰে গান্ধাৰীৰ দগধ হৃদয়।
বধু সকলৰ শোক দেখি আতিশয়॥
ৰণ ভূমিখান দেখি আহি ভয়ঙ্কৰ।
মহাশোকানলে দেবী কান্দিলা বিস্তৰ॥
তেতিয়া মিলিন যেন ৰোল ক্ৰন্দনৰ।
বাধা দিয়া ৰাখে হেন গাই একোনৰ॥
শোকে অচেতন সবে যেন মৰাবেশ।
কৈত কোন পৰিৰৈলা নাহিকে উদ্দেশ॥
শৱৰ উপৰে শৱ অন্ত নাহি তাৰ।
গজ বাজী ৰথপৰি আছয় অপাৰ॥
নানা স্থানে অলঙ্কাৰ পৰিয়া আছয়।
দেখি গান্ধাৰীৰ অতি মনত বিস্ময়॥
স্থানে স্থানে পৰি আছে শিৰৰ মুকুট।
কুণ্ডতে কুণ্ডিত মুণ্ড দেখি অদভুত॥
কাৰো হাত কাৰো পাৰ কাৰো শিৰ নাই।
বিপৰীত ভাৱে শৱ আছে ঠাই ঠাই॥
