এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।
কৰিছে আৰাৱ যত কাক গৃধগণ।
শোনিত মাংসক কতো কৰিছে ভক্ষণ॥
ফেৰুৱাই কৰেৰৱ কুকুৰে নাদয়।
কতো কতো শৱ ধৰি জম্বুকে টানয়॥
ডাকিনী যোগিনীগণে আটাস পায়।
শবৰ উপৰে শৱ দেখি লাগে ভয়॥
শ্বাপদ জন্তুয়ে আতি কৰে কোলাহল।
নোম শিহৰিয়া যায় দেখি ৰণ স্থল॥
তথাপি নকৰে ভয় যত নাৰীগণ।
নিজ পতি পুল্ৰ সবে কৰে অন্বেষণ॥
কোনো জনী পাইলা যাই স্বামীক দৰ্শন।
বুকত সাৱতি ধৰি কৰিছে ক্ৰন্দন॥
হাহা কৈক গৈলা মোৰ প্ৰভু প্ৰাণ নিধি।
কিমতে কৰিলা মোক বিধৱাৰ সিদ্ধি॥
কাৰ মুখ চাই গৃহবাসে ভুঞ্জো সুখ।
হৰি হৰি আউৰ নেদেখিবো স্বামী মুখ॥
উঠা উঠা প্ৰাণ নাথ নিদ্ৰা পৰিহৰা।
কান্দে তযু প্ৰাণপ্ৰিয়া কোল ঢাপি ধৰা॥
হেন মতে কতো কতো কৰয় ক্ৰন্দন।
কেহোজনী কৰে স্বামী পুত্ৰ অন্বেষণ॥
কতোজনী পুত্ৰ বুলি ফুৰে গেড়ি পাৰি।
কেহোজনী স্বামী বুলি ফুৰয় বিচাৰি॥
