এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
নাৰী পৰ্ব্ব।
যেবে দুঃশাসনে দ্ৰৌপদীৰ চুলে ধৰি।
টানি আনি সভামাজে বস্ত্ৰ লৱৈ কঢ়ি॥
তেতিয়া বুলিলো মই অঙ্গীকাৰ কৰি।
ইয়াৰ শোনিত খাইবো হৃদয় বিদাৰি॥
পূৰ্ব্বতে কৰিলো মই হেন অঙ্গীকাৰ।
জানা সিকাৰণে মাৰি পিলো তেজতাৰ॥
ক্ষত্ৰিয় জাতিৰ মাৱ কাতো নাই মোহ।
কেতিয়াবা বাপ-পোৱে নাথাকয় স্নেহ॥
হেন জানি মোত কোপ নহয় যুগুত।
প্ৰতিজ্ঞা সালি মাৰি আছো তযু সুত॥
এহিবুলি নমাতি ৰহিলা ভীমবল।
পুত্ৰ শোকে গান্ধাৰীৰ মনত বিকল॥
পুনুঃ বুলিলন্ত শুন বায়ুৰ নন্দন।
শত পুল্ৰ শোকে মোৰ নৰহে জীৱন॥
গৰ্ভত ধৰিলে। সেবে সহো কেনে প্ৰাণ।
কুপুত্ৰ সুপুল্ৰ দুয়ো মাৱত সমান॥
পুত্ৰৰ বিয়োগে দেহা পুৰি মাৰে মোক।
একোমতে নাপাসৰো তনয়ৰ শোক॥
হেন শুনি যুধিষ্ঠিৰে বুলিলা বচন।
শুনা মা তুমি শোক কৰা অকাৰণ॥
মিছাহতেসে অসন্তোষ কৰিছা আমাক।
কোনে এড়াইবাৰ পাৰে দৈবৰ বিপাক॥
