এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৫
নাৰী পৰ্ব্ব।
বনবাসে যত, দুঃখক ভুগিলো,
কি কৈবো মাৰ তোমাত।
মনত সুমৰি, সিসব কথাক,
অগনি জ্বলে গাৱত॥
কাম্যক কাননে, আছো কতোদিন,
তৈতো ক্ৰুৰ দুৰ্য্যোধন।
সৈন্ধব ৰাজাক, পাঞ্চিয়া দিলন্ত,
দ্ৰৌপদী কৈলা হৰণ॥
আত অনন্তৰে, দুৰ্ব্বাসা ঋষিক,
অনেক কৰি যতন।
মনত হৰিষে, দিলন্ত পঠাই,
সাপিবাক প্ৰতি মন॥
তাতে আমাসাক, ব্ৰহ্ম শাপ হন্তে,
ৰাখিলা মাধৱে যাই।
অন্তেষে পুৰত, থাকি তুমি মাৱ,
সমস্ত বাৰ্ত্তাক পাই॥
তোমাৰ তনয়ে, দিলা দুঃখ যত,
কতনো বুলিবো আই।
সিকাৰণে ময়ো, গুৰুত্তৰ ক্ৰোধে,
মাৰিলো চলক পাই॥
আৰু শুনা মাৱ, বোলোহো তোমাত,
আমাৰ যেন কপাল।
