এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব।
মৰিলেক দুৰ্য্যোধন গান্ধাৰী শুনিলা।
আকাশি স্বৰগ যেন মাথাত পৰিলা॥
বিহ্বল ভৈলেক আতি গান্ধীৰ নন্দিনী।
পুত্ৰ শোকে মূৰ্চ্ছা গৈলা পৰিয়া ধৰণী॥
যেন নিন্দা ভৈলে গাৱে নাথাকে চেতন।
সি মতে গান্ধাৰী শোকে ভৈলা অচেতন॥
কতো বোল চেতন লভিয়া বৰ নাৰী।
কান্দিবে লাগিলা আতি পুত্ৰক সুমৰি॥
শিৰে কৰ হানে ঘনে বাতুল পৰাই।
বাগৰে মাটিত পৰি শ্ৰতি বুদ্ধি নাই॥
হিয়াত হানন্ত মুষ্ঠি কৌৰৱ জননী।
অন্তেষ পুৰত ভৈল ক্ৰন্দনৰ ধ্বনি॥
কেহো জনী গেৰি পাৰে পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি।
কেহে জনী স্বামী শোকে ভৈলেক বাতুলী॥
ভানুমতী কান্দে আতি সুমৰি আলাপে।
মৃভক সমান ভৈল স্বামী সন্তাপে॥
সিবেলাত উৰ্ম্মি উথলিল ক্ৰন্দনৰ।
শোকে জ্ঞান নাহি তৈত নাৰী সকলৰ॥
শৰাবৰ বস্ত্ৰ চিৰে খণ্ড খণ্ড কৰি।
দেৱাঙ্গ ভূষণ মানে পেলাৱে আজুৰি॥
যতেক সুবৰ্ণ ৰত্ন আছিল গাৱত।
অলঙ্কাৰ মানে চিঙ্গি পেলাইলা তাৱত॥
