এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
নাৰী পৰ্ব্ব
গান্ধাৰীয়ে তোমাক বুলি বহু হিত।
মৰয়োক দুৰ্জ্জনক ভীমৰ হাতত॥
তাকো নুশুনিলা তুমি পুল্ৰৰ স্নেহত।
সন্তাপক নুযুৱাই আপোন দোষত॥
বিদুৰৰ শুনি হেন প্ৰবোধ বচন।
লোটক মুছিয়া কিছু ভৈলা সন্ধুক্ষণ॥
কিন্তু শোকে দহে আতি ৰাজাৰ পৰাণ।
মনত বোলয় ধিক, মোৰ এ জীৱন॥
হাহা মৰিলেক মোৰ শতেক তনয়।
বৃদ্ধ কালে মোৰ কোন হৈবেক আশ্ৰয়॥
কিনো মোৰ বজ্ৰময় হৃদয় কঠিন।
পুল্ৰৰ সন্তাপে কেনে নযাই জীৱন॥
এহি বুলি বৃদ্ধ ৰাজা কৰিছে ক্ৰন্দন।
ৰাজাৰ দেখিয়া দুঃখ কান্দে সৰ্ব্বজন॥
শুনা সভাসদ পদ মহাভাৰতৰ।
মনুষ্যৰ লাভ আৰ নাই আত পৰ॥
বিষ্ণু বৈষ্ণৱৰ কথা সবে কৰা ৰতি।
একচিত্ত মনে কৰা কৃষ্ণত ভকতি॥
তেবেসে এৰাইবা ঘোৰ সংসাৰ নিকাৰ।
ৰাম ৰাম বুলি কৰা পুৰুষ উদ্ধাৰ॥
—
