এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব
যি কালত পুত্ৰ দুৰ্য্যোধন ওপজয়।
কাঢ়িলা গৰ্দ্দভ ৰাৱ জন্মি দুৰাশয়॥
তৈসানিয়ে বুলিলা বিদুৰ মহা জ্ঞানী।
ইতো পুত্ৰ কুল ক্ষয় হেতু, নিষ্ট জানি॥
হেন জানি আক তুমি যত্নে পৰি হৰা।
তাত শ্ৰধা কৰি পাছে দুঃখত নপৰা॥
বিদুৰৰ হিত বানী নুশুনিলা তাক।
যাৱে জীৱা মানে তযু ভৈল কান্দিবাক॥
পুৰাণি কথাক সুমৰিয়া মহাশয়।
এবে তযু শোক কৰিবাক যোগ্য নয়॥
তুমি সে বঢ়াইলা দন্দ্ব পাণ্ডৱ সহিতে।
তোমাৰ কুযশ ৰৈল তিনিয়ো জগতে॥
তুমি পাশা পাতিলাহা পাণ্ডৱক আনি।
কেজিনৈ, কেজিনৈ বুলি পুছিলা আপুনি॥
পাণ্ডৱৰ কাঢ়িয়া লৈলাহা সাম ৰাজে।
মাৰবাক লাগিয়া পঠাইলা বন মাজে॥
পঞ্চ খানি গ্ৰামক খুজিলা পাণ্ডু সুত।
আপুনি আসিলা হৰি নিজে হুয়া দুত॥
কৃষ্ণক বিমুখ কৰিলেক দুৰ্য্যোধন।
কিন্তু তুমি তাত নিদি লাহা সমিধান॥
ভীষ্ম, দ্ৰোণ কৃপে বুলিলন্ত হিত বাণী।
নুশুনিলা তাক তুমি পুত্ৰ বাক্য মানি॥
