এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫
নাৰী পৰ্ব্ব।
নাসাত নাহিকে বায়ু নলৰয় গাৱ।
নিধালে পৰিলা যেন মৃতকৰ ভাৱ॥
চিত্ত হুয়া পৰি আছে মাটিৰ উপৰে।
কেৱল চক্ষুৰ জল পৰে ধাৰাসাৰে॥
দেখি সঞ্জয়ৰ মনে মিলিল সংশয়।
জানোবা ৰাজাৰো শোকে মৰণ মিলয়॥
এহি গুণি সঞ্জয়ে তুলিলা ধৰি হাতে।
শীতল জলক লই ঢালি দিলা মাথে॥
তথাপিতো ৰাজাৰ শৰীৰ নোহে থিক।
দুই ধাৰে পৰে আতি নয়নৰ নীৰ॥
হেন দেখি সঞ্জয়ৰ আকুল স্বভাৱ।
কিনো বিধতাৰ কাৰ্য্য বিপৰীত ভাব॥
বৃদ্ধ বয়সত আস্ক কৰি অনাথিতি।
পুত্ৰ শোক সাগৰত পেলাইলেক হাতি॥
সুবৰ্ণৰ খাটে যাৰ সতত শয়ন।
উপৰত চন্দ্ৰতাপ দেখি বিতোপন॥
সিহেন শৰীৰ পৰে ধূলাত বাগৰি।
কিনো কৰি বিধাতা স্ৰজিলা হৰি হৰি॥
হেন মনে গুণি সঞ্জয় দুঃখ মন।
ৰাজাক সাৱতি ধৰি মাতে ঘনে ঘন॥
কতো বেলি ধৃতৰাষ্ট্ৰ লভিলা চেতন।
হা হা দুৰ্যোধন বুলি কৰয় ক্ৰন্দন॥
