পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/১২৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৯
নাৰী পৰ্ব্ব।

যুযুৎসু সঞ্জয় ধৃতৰাষ্ট্ৰ নৰপতি।
ভীম ধনঞ্জয় কৃষ্ণ সাত্যকি প্ৰভৃতি॥
কুন্তী সমে যতেক আছিল নাৰীগণ।
সৰ্ব্বজন ৰথত উঠিল। তেতিক্ষণ॥
পুত্ৰ শোকে গান্ধাৰীৰ বিকল স্বভাৱ।
শত পুত্ৰ সুমৰি কান্দিয়া বোলে মাৱ॥
থাকা এহিস্থানে বাপু শতেক নন্দন।
তোমাসাক এড়ি মই কৰিলো গমন॥
নিদাৰুণ বিধতা স্ৰজিলা কেন কৰি।
অভাগী গৃহক যাওঁ পুত্ৰ পৰি হৰি॥
কান্দয় গান্ধাৰী সুমৰিয়া কৰ্ম্ম ভাগে।
সুজান সাৰথি ৰথ ডাকিলন্ত বেগে॥
কুৰুক্ষেত্ৰ এড়াই গৈলা কতোদুৰ পথ।
সিংহ নাদ কৰে ভৗম পুৰি মনোৰথ॥
শুনা জন্মিজয় কুৰু কুলৰ নন্দন।
বায়ু সুত ভীম আতি আনন্দে মগন॥
কৌতূহলে ৰঙ্গে ঢঙ্গে নগৰক যাই।
গুনিয়া গান্ধাৰী শোকে মৃতক পৰাই॥
অনন্তৰে পাইলা সবে নগৰীৰ কোল।
আনন্দ উৎসব আতি উঠে মহাৰোল॥
নগৰক লাগি দুত, আগ বাঢ়ি গৈলা।
আসিছে পাণ্ডৱ বুলি লোকত জনাইলা॥