পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/১০৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৮
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব৷

আমাৰেসে প্ৰতি নিদাৰুণ ভৈল বিধি।
শতপুত্ৰ ভৈল যেন স্বপোনৰ নিধি॥
শুম বাপু ভীম তই মোহোৰ বচন।
আৰু কি তোক বিষ দিব দুৰ্য্যোধন॥
কোনে আৰু কৰিবেক জৌগৃহ নিৰ্ম্মাণ।
কোনে চিন্তিবেক সদা তোৰ অকল্যান॥
মোৰ ভাই শকুনি গৈলেক পৰলোক।
কোনে আৰু কুবুদ্ধি দিবেক মোৰ পোক॥
যুধিষ্ঠিৰ তোমাৰ ভৈলেক শুভ দশা।
কোনে তযু সঙ্গে আৰু খেলিবেক পাশ॥
নাহি আৰু শকুনি নাহিকে দুৰ্য্যোধন।
নাহিকে কুবুদ্ধি দাতা কৰ্ণ দুঃশাসন॥
সৰ্ব্বভয় নিবাৰিল দৈৱক্ষী নন্দন।
অকণ্টকা কৰি দিল নাশি শত্ৰুগণ॥
এহি বুলি গান্ধাৰীৰ হৰিল চেতন।
চিত্ত হুয়া মাটিত পৰিল তেতিক্ষণ॥
দেখি যুধিষ্ঠিৰ ৰাজা বিকল ভৈলন্ত।
দুইহাতে তেতিক্ষণে তুলি ধৰি লন্ত॥
অনেক বিনয় ভাৱে বচন বুলিলা।
কতো বেলি কুৰু মাৱ চেতন লভিলা॥
চেতন লভিয়া পাছে গান্ধাৰ নন্দিনী।
কৈ ক গৈলা পুত্ৰ বুলি কান্দে মুষ্ঠি হানি॥