এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৭
নাৰী পৰ্ব্ব।
দিবানিশি গান্ধাৰী কান্দয় পুত্ৰ শোকে।
সুখীত তনয় মোৰ গৈলা পৰলোকে॥
মই অভাগীক গৈলা অনাথিনী কৰি।
আজি ধৰি ভৈল শূন্য হস্তিনা নগৰি॥
কোৱা হৰি মোহোৰ তনয় সুকুমাৰ।
পুনৰপি দেখা কি পাইযেহো অৰুবাৰ॥
যাহাৰ সুন্দৰ মুখ চন্দ্ৰো নোহে সৰি।
হেন পুত্ৰ ভস্ম ভৈল অগনিত পুৰি॥
নানা অলঙ্কাৰে যাৰ সৰ্বাঙ্গ ভূষিত।
আগৰ চন্দন গাৱে আছিল লিপিত॥
যিবা ভুঞ্জিছিল ষড়ৰস পঞ্চামৃত।
হেনয় শৰীৰ ছাই ভৈল অগনিত॥
স্বপোন সদৃশ দেখো সমস্ত সংসাৰ।
যেন জলবিম্ব ক্ষণিকতে যাই মাৰ॥
সুন্দৰ আবাস সব শূন্য হুয়া ৰৈলে।
কোৱা হৰি মোৰ শত পুত্ৰকৈ গৈলে॥
হৰি হৰি প্ৰভু মই কত পাপ কৈলো।
শতপুত্ৰ সবাতো বঞ্চিত মই ভৈলো॥
বৃদ্ধকালে কেনে গতি হৈবেক ৰাজাৰ।
কিমতে সহিবো মই পোক অনিবাৰ॥
কৰিছিলো তনয়ত জল পিণ্ড আশ।
আমাৰ প্ৰাক্তনে সিয়ো ভৈলেক নৈৰাশ॥
৯
