এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব৷
যদি কায়বাক্যে মোৰ ধৰ্ম্মে আছে মন।
তেবে মিছা নহৈবেক মোহোৰ বচন॥
এহিবুলি যুধিষ্ঠিৰ আকুল কৰন্ত।
অযশ ৰহিল মোৰ ইতো জগতত॥
ৰাজাৰ দেখিয়া শোক দৈৱকী তনয়।
প্ৰবোধ কৰিলা তাঙ্ক প্ৰভু কৃপাময়॥
কৃষ্ণৰ বচনে তুষ্ট ভৈলা ধৰ্মৰাজ।
বিধিয়তে কৰিলা কৰ্ণৰ প্ৰেতকায॥
অনন্তৰে স্নান দান কৰি সৰ্ব্বজনে।
জাহ্ণবীৰ তীৰত বসিলা দুঃখমনে॥
স্বামী শোকে কান্দে কতো পটেশ্বৰী লোকে৷
গান্ধাৰী কান্দয় অতি তনয়ৰ শোকে॥
কান্দে যুধিষ্ঠিৰ ভীম বীৰ ধনঞ্জয়।
শোকত অস্থিৰ দুয়ো মাদ্ৰী তনয়॥
ধৃতৰাষ্ট্ৰ আদি সবে কৰয় ক্ৰন্দন।
প্ৰবোধ কৰন্ত হৰি দৈৱকী নন্দন॥
কিন্তু একোমতে নোহে শোক নিবাৰণ।
শিবিৰক লাগি সবে কৰিলা গমন॥
ধৃতৰাষ্ট্ৰ যুধিষ্ঠিৰ আদি সৰ্ব্বজনে।
অনাহাৰে সৰ্ব্বৰী বঞ্চিলা দুঃখ মনে॥
নিৰাহাৰে তৃতীয় দিৱস বহি গৈলা।
নিশি যোগে সৰ্ব্বজনে ফলাহাৰ কৈলা॥
