এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সৌপ্তিক পৰ্ব্ব।
শ্ৰম হলে কিছু দূৰ গই তিন জন।
বৃক্ষতলে বসি কৰে কথোপকথন॥
সেই স্থানে বহুকাল কৰিয়া চিন্তন।
উপায় নাহিকে দেখি মহা দুঃখ মন॥
অতঃপৰ বৃক্ষোপৰে দেখে এক কথা।
মৌনভাবে ফেঁচা এক ৰহিয়াছে তথা॥
আৰ নানাবিধ পক্ষী তাৰ ওপৰত।
মহা সুখে নিদ্ৰা যায় নিজৰ বাঁহত॥
সব পক্ষী নিদ্ৰা গই হৈলেক নিৰ্জ্জন।
ছিদ্ৰ পাই ফেঁচা কৈলে সবাকো ভক্ষণ॥
দেখিয়া মনত ভাবি অশ্বত্থামা কয়।
এক বুদ্ধি পাইলোহো শুনা মহাশয়॥
কহিবে লাগিলে বীৰ দ্ৰোণৰ কুমাৰ।
পাঞ্চাল পাণ্ডবে আজি কৰিম সংহাৰ॥
সমৰক জিনি সবে মহাৰঙ্গ মনে।
সুখে শুতিয়াছে সেনা সহ-সৰ্ব্বজনে॥
নিদ্ৰিতাবস্থাতে সব কৰিম সংহাৰ।
এই বুদ্ধি স্থিৰ কৈলে দ্ৰোণৰ কুমাৰ॥
কৃপাচাৰ্য্যে কয় ইটো যুগুত নহয়।.
নিদ্ৰিত জনক মাৰিবাক নুযুৱায়॥
