শাস্ত্ৰীয় সঙ্গীতৰ বহুল প্ৰচাৰৰ জৰিয়তে
অসমীয়া শিল্পী তথা সমাজ সংস্কাৰ আৰু
সংগঠনৰ ওপৰত বিশেষ গুৰুত্ব আৰোপ
কৰিহে মই প্ৰবন্ধসমূহ লিখাৰ প্ৰয়াস
কৰিছো। মই লিখিহে গৈছো, কৃতকাৰ্যতা
কিমান দূৰ তালৈ চকু দিয়া নাই।
....... ....... ........
“বৰ্তমান শিক্ষা পদ্ধতিৰ আমূল
পৰিবৰ্তনৰ উপায়” এই প্ৰবন্ধটি ১-৮-৭৮
ইং তাৰিখে ছপা হৈ ওলোৱাৰ লগে লগে
বন্ধুমহল, শিক্ষাবিদ, সাহিত্যিক,
ৰাজনৈতিক নেতা আদি ভিন ভিন দিশৰ
চিন্তাশীল সকলৰ মাজত ই এক
আলোড়ন সৃষ্টি কৰিলে। মই ঠিক
এনেকুৱা এটা পৰিৱেশ এই লেখাই সম্ভৱ
বুলি ভবা নাছিলোঁ। পিছে যি কোনো
কাৰণেই নহওঁক, ই সকলোৰে সমাদৰ
লাভ কৰিলে। দেশৰ তথাকথিত কৰ্ণধাৰ
সকলৰ লগত ব্যক্তিগতভাৱে আলোচনা
কৰিলোঁ। প্ৰাক্তন মুখ্যমন্ত্ৰী শৰৎ সিংহ,
বৰ্তমান শিক্ষামন্ত্ৰী লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী,
N.C.E.R.T.-ৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত।
বিষয়াসকলৰ লগত বিশেষভাৱে
আলোচনা কৰিলোঁ। সকলোতে মাত্ৰ
এটাই কথা— “দেশত অস্থিৰ বাতাবৰণে
বিৰাজ কৰিছে। দেশত কোনো Leader
নাই। গতিকে যিকোনো সৎ কাৰ্য্যই
বৰ্তমান মুৰ্তিমন্ত হোৱা টান। তথাপি
চেষ্টা কৰক। আপোনাৰ চিন্তাই শিক্ষা
সমাজত এক পৰিবৰ্তন আনিব পাৰে।”
২
