এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৭৪]
জয় জয় শঙ্কৰ দেৱৰো আদি দেব।
স্থাবৰ জঙ্গম চৰাচৰে কৰে সেঁঁৱ॥
কপালত শোভা কৰে অৰ্দ্ধ শশী কলা।
বিভূতি লোচনে গাণ্ঠিলেক মুণ্ডমালা॥
জৈমিনি বদতি শুনিয়োক নৃপবৰ।
সুবন্বা সুৰথ দুই ভৈল হৰি পৰ॥
পুত্ৰৰ সন্তাপে হংসধ্বজ মহাৰাজ।
আগ ভৈল নৃপতি যুদ্ধক হৈয়া সাজ॥
কাল সম আসে হংসধ্বজ মহামতি।
কটকৰ ভৰে কম্পমান বসুমতী॥
গোবিন্দ বদতি পাৰ্থ মিলিল অকাৰ্য্য।
পুত্ৰৰ সন্তাপে ধাই আসে মহাৰাজ॥
আক আজি যুদ্ধক তুমিয়ো নোহা সম।
প্ৰলয় কালৰ যেন কালান্তক যম॥
মহাপৰাক্ৰমী ৰাজা আমাৰ ভকত।
যজ্ঞ দানে ব্ৰত কৰে এক প্ৰতিপদ॥
আক সম ৰজা আবে নাহি ৰবি তলে।
দেৱক জিনিতে পাৰে আপোনাৰ বলে॥
তুমি যেন সিটো মোৰ পৰম স্নেহৰ।
তুমি আমি কেহো তাক মুহি সম সৰ॥
ৰথে বসি প্ৰাণসখি থাকা কৌতুহলে।
ইহাক জিনিবো আজি মোৰ বাহুবলে॥
