এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৭৩]
বুঢ়া বৃষ আমি ভৈলো হৰৰ বাহন।
আপোনাক ৰক্ষা কৰ হৰিৰ বাহন॥
হেন শুনি গৰুড়ৰ ক্ৰোধ গৈল জ্বলি।
বৃষভক মাৰিলন্ত পখা ছাটে দলি॥
বিচনি বাতাসে নলৰয় মেৰু গিৰি।
হস্তিক বতাসে উৰুৱাই কেন কৰি॥
পথা ছাটে বৃষভব ভুৰুভঙ্গ নাই।
ক্ৰোধ যে কৰিল পাছে গৰুড়ক চাই॥
বৃষৰ নিশ্বাসে সসাগৰা কম্পমান।
একদিশ বিদিশৰ নজানিল আন॥
কতো ব্ৰহ্ম লোক যান্ত কতো উৰ্দ্ধগতি।
কতো নিশ্বাসতে নাসা মাজে আসে বান্তি॥
বেগে গৈল ডেৱেৰে গৰুড় পক্ষিৰাজ।
কেন মতে শিৰ পেলাওঁ সাগৰৰ মাজ॥
নাসাত আসন্ত বান্তি নপাৱন্ত লাগ।
সেহিক্ষনে গৰুড়ক বৃষে পাইল লাগ॥
দেৱ যোগা বৃষভৰ ভৈলন্ত ওপৰে।
সেহি চেগে শিৰ পেলাইলেক গঙ্গাতীৰে॥
গৰুড়ে পেলাইল শিৰ প্ৰয়াগৰ তীৰে।
হাত পাতি বৃষে মুণ্ড আলগতে ধৰে॥
গৰুড়ে নমিল মাধৱৰ পদে গই।
বৃষে আনি অলঙ্কাৰ শিৱক যোগাই॥
৭
