পৃষ্ঠা:সুধন্বাবধ পৰ্ব্ব.djvu/৬৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

[৬৫]


যিটো জনে খণ্ডায় পৃথিবী মহাভাৰ।
তাহাক সুৰথে বোলে বচন প্ৰহাৰ॥
সুৰথে বোলয় শুনা পাণ্ডুৰ নন্দন।
মোক মাৰিবাক কৰা প্ৰতিজ্ঞা বচন॥
ত্ৰৈলোক্যৰ নাথ হৰি সাৰথি যাহাৰ।
এতেকেহে মিছা নোহে প্ৰতিজ্ঞা তোমাৰ॥
জানো একো কালে নোৱাৰিবা মোক হৰি।
অনুগ্ৰহ কৰি থাকা দেৱ ত্ৰিপুৰাৰি॥
প্ৰতিজ্ঞা অবশ্যে সাম্ফলিবা নাৰায়ণ।
ক্ৰোধিয়া অৰ্জ্জুনে হেন বুলিলা বচন॥
সুৰথক বধো সাক্ষি হোৱা দেৱগণ।
এক শৰে নিবো তোক যমৰ সদন॥
এক পাট শৰে যদি নবধোহোঁ তোক।
নৰকত পৰিবে আমাৰ পিতৃলোক॥
সুৰথে বোলয় মই কহিলো উচিত।
মৰন্তেও মই তোক কৰিবো মূৰ্চ্ছিত॥
ইটো যেবে প্ৰতিজ্ঞা বচন মোৰ লৰে।
উপৰি পুৰুষ মানে নৰকত পৰে॥
হেন ষেবে বিৰোধ মিলিল দুই জন।
আকাশত ধন্য ধন্য বোলে দেৱগণ॥
কেয়ুৰ কঙ্কণ অলঙ্কাৰ সুমণ্ডিত।
দক্ষিণ বাহুত তাৰ চন্দনে লিপিত॥