এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৪৪]
হংসধ্বজ সুত শৰে ঘোড়াক কাটিল।
অন্তৰিল কৃতবৰ্ম্মা সঙ্কোচিত তৈল
হেন দেখি সাত্যকিৰ নসহয় প্ৰাণ।
ধনু ধৰি তেতিক্ষণে বৰিষিলা বান॥
তাক পঞ্চ গোটা বান হানি মহাৰথী।
সুধন্বায়ে সাত্যকিক কৰিল বিৰথী॥
ফুলিল পলাশ যেন দেখি দুই বীৰ।
ৰুধিৰে দগধ ভৈল দুয়োৰো শৰীৰ॥
শক্তি গোট ধৰি হংসধ্বজৰ তনয়।
সাত্যকিক সুধন্বায়ে কৰিলা প্ৰলয়॥
পীড়া পায়া সাত্যকি ভৈলেক মুৰ্চ্ছমান।
অচেতনে পৰিলে নাহিকে শ্ৰুতিজ্ঞান॥
সাত্যকিৰ ভঙ্গ দেখি পলাইলা কটক।
সাৰোণে খেদিয়া নেই যেহেন চটক॥
বাপ পোৱো নচাৱে নচাৱে প্ৰজা পাছ।
খাণ্ডা বাৰু কৰিয়া এৰিলে যুদ্ধ কাছ॥
কাট কাট কৰি প্ৰজা পাৰয় আটাস।
পাণ্ডবী দলৰ ভঙ্গ ভৈল মহাত্ৰাস॥
হেন দেখি ধনঞ্জয় কুন্তীৰ তনয়।
বাসৱৰ বীৰ্য্যে জাত ৰণত নিৰ্ভয়॥
ধৰ্ম্মৰ কনিষ্ঠ গোবিন্দৰ প্ৰাণ সখি।
ধনঞ্জয় ধাইল সাত্যকিৰ ভঙ্গ দেখি॥
