এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৮]
আগে যেবে তোমাৰ হৈলেক ঋতু স্নান।
বাপত মেলানি মাগিদিলে হন্তে দান॥
আবে প্ৰাণেশ্বৰী তই নপাত বিঘিনি।
কৃষ্ণক আনিবো ৰণে অৰ্জ্জুনক জিনি॥
বুলিলাহা এতিক্ষণে দিয়োক শৃঙ্গাৰ।
দিবা ভাগে দোষ হবে তোমাৰ আমাৰ॥
প্ৰভাৱতী বোলন্ত শুনিয়ো প্ৰাণপতি।
নিন্দা কাৰ্ষ্যে হোৱে জানা দিবা ভাগে ৰতি।
এক গোটা কথা আমি পুচোহো তোমত।
তাহাৰ নিৰ্ণয় আবে কহিয়ো আমাত॥
এক দিনা ভৈল আসি ব্ৰত একাদশী।
ভাৰ্য্যাৰ যে ঋতু স্নান সেহি দিনা আসি॥
কোন কাৰ্য্য কৰে প্ৰভু কাক পৰিহৰি।
পিতৃ মাতৃ দুহন্তৰো ভৈল সাম্বৎসৰী
পিতৃ শ্ৰাদ্ধে অৱশ্যে ভোজন ভৰপুৰ।
একাদশী ব্ৰত অনুক্ৰমে হয় দূৰ॥
ঋতুকালে শৃঙ্গাৰ ভাৰ্য্যাৰ যাই পাশ।
অন্যে অন্যে তিনি কৰ্ম্ম তিনিত বিনাশ॥
বেদতো শাস্ত্ৰতো থৈলা ঈশ্বৰে বখানি।
সঞ্জাত নোযোৱা যেবে চাহা পুথি খানি॥
সুধম্বা বোলয় শুনিয়োক প্ৰাণেশ্বৰী।
এতেক সঙ্কেত জানিলাহা কেন কৰি॥
