এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৭]
গোবিন্দৰ শৰে হৈব তোমাৰ মুকুতি।
অপুত্ৰিনী হৈয়া মই যাইবো অধোগতি॥
শ্ৰীহৰি অৰ্জ্জুন দুয়ো নৰ নাৰায়ণ।
অৱশ্যেকে তান হাতে হৈবেক মৰণ॥
যদি কদাচিতে তুমি হোৱা ৰণ জয়।
অৰ্জ্জুনক জিনিয়া আনিবা তেবে হয়॥
হেন জানি তুমি কেন যাহা আগ বাঢ়ি।
যেনে তেনে কেশৱ তুৰঙ্গ নিবে কাঢ়ি।
নুহিবা বুলিবা তুমি গোঁসাইক দেখিবোঁ।
মুকুতি পদক মই সাধিয়া মৰিবোঁ।
তোমাৰ আমাৰ একে পতিব্ৰতা ধৰ্ম্ম।
ই কাৰ্য্যক লাগি ভাল নেদেখোহোঁ ধৰ্ম্ম॥
তুমি এৰিলাতে মই মৰি যাবো আগে।
স্ত্ৰী বধ পাতকে তোমাত তেবে লাগে॥
তুমি মোৰ পাতকে নাপাইবা মোক্ষ স্থান।
স্বৰ্গক নাপাইবা প্ৰভু কহো বিদ্যমান॥
পুত্ৰ কৰ্ম্ম কৰি তুমি ৰণে চলি যাহা।
দুই কুল ৰক্ষা কৰি কল্যাণক পাহা॥
সুধন্বা বোলয় শুনিয়োক প্ৰাণেশ্বৰী।
আমাৰ নগৰে আসি আছে দেৱহৰি॥
তাহান বাৰ্ত্তাক পাইয়া বাপৰ নিগ্ৰহ।
কাহাৰ শকতি আছে থাকিবাক গৃহ॥
