এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১১]
দেখ তোৰ স্বামী গোবিন্দক ধাই যাই।
একৰ দোষত যেন সবে তল যাই॥
তোৰ শান্তী পুণ্য দেখি মোৰ লগে লাজ।
ঝান্ত কৰি ঢঙ্কাই সমাজৰ কৰোঁ বাজ॥
আল কৰি নকৰিবা আন কাণ মন।
অৰ্জ্জুনৰ ঘোড়া দেখি আতি বিতোপন॥
আমাৰ কটক সবে ধৰিবাক যাই।
দুই দলে সম্মুখে আছন্ত বাট চাই॥
জৈমিনি বদতি শুনিয়োক নৃপবৰ।
এহি মতে নাৰী সবে কহে নিৰন্তৰ॥
আৰু শুনিয়োক যেন কথা গুৰুতৰ।
হংস পুৰোহিত আছে অতি তত্ব পৰ॥
তেঁহো যাক বিহে তাক দণ্ডন্ত নৃপতি।
পণ্ডিত চতুৰ ৰাজা দ্বিজত ভকতি॥
এক দিনা ৰাজা ভায়েকৰ দোষ পাই।
হংস পুৰোহিত স্থানে পুচিবাক যাই॥
কি দণ্ড কৰিবো বুলি পুচে মহাবলী।
অগনিত ঘৃত যেন হংস গৈল জলি॥
ভ্ৰাতৃ পুত্ৰ নদণ্ডয় দণ্ড কবে পৰে।
থাকিবাক যোগ্য নোহে পাপীষ্ঠৰ ঘৰে॥
এহি বুলি হংস যে লিখিত দুই ভাই।
ক্ৰোধ কৰি ৰাজাৰ আগত চলি যাই॥
