এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
সীতা হৰণ নাটক৷
পুনু কিয় মোৰ স্বৰে—
মাতিলে লক্ষ্মণ বুলি, মৃত্যুৰ সময়ে,
নোৱাৰিলোঁ বুজিব কাৰণ!
মোৰ মাত বুলি,
নুবুজি ৰাক্ষস মায়া–
লৰামতি চঞ্চল লক্ষ্মণ,
আহে পাছে শূন্য ঘৰে জানকীক এৰি,
সেই অৱসৰে জানো
সাধে কিবা অভিপ্ৰায়,
মায়া কৰি মায়াবী জাতিয়ে!
(লক্ষ্মণৰ প্ৰবেশ)
ৰাম— কি কৰিলা বোপা!
শত্ৰু মাজে জানকীক এৰি
কিয় তুমি আহিলা হঠাতে?
লক্ষ্মণ— কিবা কয় দাদা!
আচৰিত হলোঁ দাস!
ৰাক্ষসে বেঢ়িছে বুলি মাতিলা এতিয়
আহিলোঁ তোমাৰ মাত শুনি,
ঘূৰি কিয় কোৱাঁ মোক
কৰিলা অকাৰ্য্য বুলি৷
