এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
সীতা হৰণ নাটক।
কৰিছোঁ মিনতি,
নকৰিবি বল মোক;
জ্বলন্ত অগ্নিত নেমাৰিবি ঝাঁপ,
নকৰিবি বংশৰ নিৰ্ম্মূল।
যোগী— নকৰা মিছাতে শোক,
নিশ্চয় তোমাক—
হৰি নিম সুবৰ্ণ লঙ্কাত।
নাই তেনেজন
যিজনে ৰাখিব পাৰে,
ৰাৱণৰ হাতৰ পৰা, তোমাক সুন্দৰী!
সীতা— লঙ্কাপতি!
কিয় দিলি প্ৰাণ আজি,
মোৰ স্বামী ৰাঘৱৰ হাতে?
হে ৰঘুনাথ!
কৰা ত্ৰাণ অধিনীক,
তোমাৰ প্ৰাণৰ ভাৰ্য্যা
অকলে বনত পাই,
বলেৰে হৰিছে চোৱা দুৰ্ম্মতি ৰাৱণে;
আহা প্ৰভো নকৰি পলম
কৰাহি নিস্তাৰ নাথ ৰাক্ষসৰ পৰা।
[ ৮ ]
