এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
সীতা হৰণ নাটক।
সূৱৰ্ণৰ মৃগ আছে বনৰ ভিতৰ।
সীতা— থাকিবও পাৰে বোপা!
নানা বৰ্ণ পশু আছে এই সংসাৰত।
নহলেনো বাৰু—
ক’ৰ পৰা সতকাই,
দেখা দিলে আগত আমাৰ।
লক্ষ্মণ— নেদেখিলে প্ৰত্যক্ষে আগত,
নোৱাৰোঁ সঠিক ক’ব,
নহয় সন্দেহ দুৰ দাসৰ মনৰ।
(নিতাল মাৰি থাকে)
( নেপথ্যে— প্ৰাণৰ লক্ষণ! বেঢ়িলে ৰাক্ষসে;
আহা শীঘ্ৰে ধনু ধৰি, ৰাখা মোৰ প্ৰাণ। )
সীতা— (কাণ পাতি শুনি) শুনিলে নাথৰ মাত!
পৰিছে ৰাক্ষস মাজে মাতিছে তোমাক
যোৱাঁ বীৰমণি;
সঙ্কটত ৰাখা মোৰ স্বামী।
লক্ষ্মণ— নহ’বা চঞ্চলা,
শুনিলো এতিয়া ময়
ৰামৰ সদৃশ স্বৰ—
মাতিছে দুৰন্ত নিশাচৰে।
( ৭ )
