এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
সীতা হৰণ নাটক
বিশ্বামিত্ৰ ঋষি যেন ওচৰত বহি
ক’লেহি বুজাই মোক;
“থাকা সাৱধানে
চাপিছে তোমাল পাশ-শকট বিপদ
ভুগিবা বিস্তৰ দুখ অতি অচিৰতে”।
ভাগিল কুনিদ্ৰা মোৰ আঁত-ৰিল ঋষি,
উঠিলো শয্যাৰ পৰা;
কঁপিছে শৰীৰ মোৰ,
লৰিছে দক্ষিণ চকু;
এনে ভাব লাগিছে মনত
কিবা যেন বিপদত পৰিম দুনাই।
ৰাম— শঙ্কা নকৰিবা!
ৰজাৰ নন্দিনী—
ৰাজাৰ বোৱাৰী হই,
ভক্ষিছা বনৰ ফল মূল;
পিন্ধিছা বাকলী বস্ত্ৰ
মৃত্তিকা শয়ন কৰি
বনে বনে কৰিছা ভ্ৰমণ!
তাতো কৰি কিবা দুখ আছেনে মহীত?
লক্ষ্মণ— বনবাস খাটি—
