এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৮
সীতা হৰণ নাটক।
সেই অৱসৰে,
নিশঙ্ক মনেৰে ময়
ছদ্মৰূপ ধৰি—
হৰিনিম ৰামৰ তিৰোতা।
মাৰিচ— (মনে মনে) ভাল বিপদত পৰিলোঁ আজি!
ৰাৱণৰ কথা মতে নছলিলে এতিয়াই
ৰাৱণৰ হাতত প্ৰাণ যাব, ৰাৱণৰ কথা
শুনি ৰামৰ বিৰুদ্ধে গলেও নিশ্চয়
ৰামে বধিব, মহা সঙ্কটত পৰিলোঁ, নিস্তাৰ
নায়! ভাবিলেবা হ’বনেকি? পৃথিবীত
জনমিলে অৱশ্যে এদিন মৰিব লাগিবই
লাগিব? এতেকে ৰাৱণৰ আদেশ ৰাখি
ৰামৰ হাতত প্ৰাণ এৰোঁগই, এয়ে ভাল
তেতিয়া হলে দুয়োটা মোৰ মঙ্গল জনক
হ’ব। ৰাৱণৰ হুকুম ৰখাও হ’ব,
ৰামৰ হাতত মৰি সদ্গতিও পাম। এয়ে
ভাল উপায়; ইয়াতকৰি আৰু আন
সহজ উপায় নাই।
ৰাৱণ— কি ভাবিছ বুঢ়া!
উচিত উত্তৰ কিয় নিদিয় বেগতে?
