পৃষ্ঠা:সীতা হৰণ.djvu/৫৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
সীতা হৰণ নাটক।

 সীতা সতী সোণাৰ লঙ্কাৰ;
 নেৰিবা সুযোগ এই
 কৰাঁ দাদা বলে ছলে সীতাক হৰণ
 নিশ্চয় স্বৰ্গৰ সুখ লভিবা তেতিয়া।
 দিলোঁ ময় বাতৰি মাথোন;
 যেনে ইচ্ছা হয় মনে কৰা তেনেমতে।
 (শূৰ্পৰ প্ৰস্থান)
ৰাৱণ— মন্ত্ৰিবৰ!
 যাওঁ ময় মাৰিচৰ পাশে;
 আজ্ঞা কৰাঁ সাৰথিক
 তুৰন্তে আনক মোৰ পযুক্ত ৰথ।
মন্ত্ৰি— মহাৰাজ।
 নেদেখোঁ মঙ্গল।
 জানকী হৰিলে তুমি
 নোৱাৰাঁ ৰাখিব লঙ্কা
 ছাৰখাৰ কৰি ৰাঘৱে;
 নষ্ট হ’ব তোমাৰ এই অমূল্য শৰীৰ।
ৰাৱণ— নেমানে প্ৰবোধ মোৰ মনে,
 নিতান্তই হৰিম জানকী।
 আজ্ঞা দিয়া সাৰথিক নকৰি পলম।