এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৫
সীতা হৰণ নাটক
শৰ মাৰি নাক কাণ কাটিলে।
১ম— দেহিঐ? তাইনো এতিয়া কি কৰিব, কেনেকৈ
থাকিব দেহি! তাইৰনো গতি কি হ'ব?
৩য়— তাইৰ হ’বপাই তেনে গতি তায়নো এই পীথবীত
ৰাক্ষসক বৰিবলৈ নেপাই, ক’ৰ বনৰ
মাজত মানুহ এটা আছে তাক হে মনত
ভাল পালেগৈ? যেন কুকুৰ তেন টাঙ্গোন,
শূৰ্পও যেনে, সিহঁতো তেনে, জোৰাই
জোখাই পৰিল।
৪থ— সেইতোও নকবি আই , যাৰ মনত যি ভাল
লাগে সি তাকেহে ভাল পাই, শূৰ্পৰ
মনত মানুহকেই ভাল লাগিছিল এতা-
ইৰে একে মন নহয়।
২য়— আনি এতিয়া ইয়াত মিছামিছিকৈ বহি থাকিলে
কি হ'ব, যাৰ যিহকে হক লাগে নিজে
ভালকৈ থাকিব পাৰিলেই ভাল।
১ম— এৰা; সৌৱা মনুৰ মাক হঁত আমাত কৰি পিছত
আহিও, পানী লৈ গৈ ঘৰ পালেগৈ,
আমিও যাওঁ হত বলা, নহলে আমাৰ গাত আকৌ
গোটঔ গোটে গোটেই পৰিব।
