পৃষ্ঠা:সীতা হৰণ.djvu/৪৬

৪২

সীতা হৰণ নাটক

নহয় সামান্য নৰ—
বনবাসী শ্ৰীৰাম লক্ষ্মণ।
ভূভাৰ হৰণ হেতু
বিষ্ণু অংশী ভগৱান
নৰ ৰূপে ধৰিছে জনম,
পিতৃ সত্য পালিবৰ মনে
কৰিছে বনত বাস ফল মুল খাই।
বাঘৱৰ—
নেজানা মহিমা তুমি;
সেই হেতু—
—কৰিছা মনত এনে মন্দ অভিপ্ৰায়-
ৰামৰ বিৰুদ্ধে ভাব কৰি।
লঙ্কেশ্বৰ!
শুনা যদি হিত উপদেশ,
নিজৰ মঙ্গল চিন্তাকৰি
যোৱাঁ পুনু লঞ্চাত উলতি।
ধৰ্ম্মমতি বিভীষণ,
যোগ্য মন্ত্ৰি ৰাৱণ লঙ্কাৰ,
ত্ৰিজটাকে আদি কৰি
আছে যত বিজ্ঞ-সভাসদ;