এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯
সীতা হৰণ নাটক।
২য়— এৰা! এই কুলক্ষণী গজমূৰী খাইমূৰী শূৰ্পণ-
খাই আমি এটাই বোৰকে নেখাই মানে
নেৰে! আমি মনিষক হে খাওঁ, শূৰ্প ই
আমাকো খাব। ৰাক্ষসৰ কুলত এই
জণী শাকিনী জনমিল।
৪ৰ্থ— কিনা বোলে এতিয়া মিছামিছিকৈ ইয়াত
গপ্কৰি থাকিলে কিনা বোলে আমাৰ
কি হ’ব? ব’লহঁত যাওঁ। কি জানি
নৰৰ লগত কিনাবোলে যুঁজ কৰিবলৈ
যাবই লাগে। এতিয়া তেওঁ যাবৰ নৌ
হওঁতেই কিনাবোলে অলপ মান ভগা
বহাত বহি জীৰাও গৈয়েচোন।
৩য়— ভা-ভা-ভালেই হে হ’হ’ল অ’!
ভা-ভা-ভালেমান দিনো নৰৰ তে-তে-
তেজ খাবলৈ পোৱা নাই কি-কি-কি-
জানি আ-আ-আ-আমাৰ কপালেৰে
ঈ-ঈ-ঈপ্সৰে তাকে মি-মি-মিলায়েই।
৪ৰ্থ— ব’লহঁত কিন্তৰূপেসৈতে যাওঁ।
(প্ৰস্থান)
⸻⸻
