এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
সীতা হৰণ নাটক।
আছে মাথো ক’ৰবাত দুজন এজন,
সিওথাকে বনত লুকাই
ৰাক্ষসৰ সেনাৰ ভয়ত।
ত্ৰিশিৰা— সঁচা বীৰমণি!
নাই আৰু মুনি ঋষি দণ্ডকৰ মাজে,
আছে যদি কোনোজন
নোৱাৰে ধৰিব তাক;
নকৰিলে বুদ্ধিৰ ছলনা।
(কান্দি কান্দি শূৰ্পৰ প্ৰবেশ)
খৰ— কি ঘটিল শূৰ্প।
কোনে তোৰ কৰিলে দুৰ্গতি?
কাৰ আজি আয়ু হ’ল শেষ!
ৰাৱণৰ ভণী বুলি নিছিনিলে তোক?
কোন সিটো পশু তুল্য!
কোদোৰ বাহত—
হাতেৰে চাপৰি মাৰি;
কোন মূৰ্খে ছপালে বিপদ!
দূষণ— প্ৰাণৰ ভগিণী!
কোৱাচোণ ভাঙ্গি মোক
জীৱন্ত সৰ্পৰ মুখে কোনে দিলে হাত;
