এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩০
[৪ৰ্থ অ ১ম দৃ
সীতা


লক্ষ্মণ—  শুনা প্ৰজাগণ
লক্ষ্মণ নহয় ৰাম স্নেহৰ আধাৰ
দয়াবান, ক্ষমাবান প্ৰজানুৰঞ্জন।
বোলাঁ, শীঘ্ৰে, জয় সীতা-ৰাম।

(প্ৰজা নিমাত)

লক্ষ্মণ— কি! কি!!   (ধনুবাণ ল’ব খোজে)
সীতা— শান্ত হোৱাঁ লক্ষ্মণ, মই নিজেই পৰীক্ষা দিম। মাতৃ বসুমতি, মই কাতৰে মাতিছো, দেখা দিয়া আই।

( দূৰত মৃদু সঙ্গীত বাজি উঠে )

বাল্মিকি—  সৰ্ব্বনাশ, সৰ্ব্বনাশ হ’ল উপস্থিত।
এতিয়াও ৰোধিব পাৰিবা।
বোলাঁ প্ৰজাগণ, বোলাঁ জয় সীতা-ৰাম
বোলাঁ, বোলাঁ, বোলাঁ⸻

(সঙ্গীত ক্ৰমে ডাঙৰ হয়; মাটি ফাটি বসুমতী ওলায়)

বসুমতী— আহা সীতা।
সীতা— নাথ, প্ৰাণেশ্বৰ—বিদায়।

(সীতা বসুমতীৰ সৈতে পাতাল সোমায়; সভা চঞ্চল হয়।)

ৰাম— সীতা, সীতা, সীতা, লক্ষ্মণ, লক্ষ্মণ –(অচেতন হয়।)

—যবনিকা—