এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
দ্বিতীয় সৰ্গ
আতঙ্কে ৰাঘব-প্ৰিয়া যেন বিভীষিকা
দৰশিলা মুহুঃ মুহুঃ; হৰিল চেতনা;
চিন্তিত সুমিত্ৰা-সুত সীতাৰ কাৰণে।
অনন্তৰে দেব-বাদ্য সুমধুৰ ধ্বনি।
ধ্বনিলে ধনীৰ কৰ্ণে, মধুৰিলে যেন
দেহময়, দূৰি ভয়। লভিলা চেতনা
সুবচনী; দৰশিলা নয়ন উন্মীলি
সম্মুখে দণ্ডায়মান আৰ্যকুল-মণি।
পাইলা জীৱন সতী মৃতদেহে যেন;
নিঃসৰিল নেত্ৰ-নীৰ; নীৰজ-নয়নী
কান্দিলা নিৰখি ক্ষত পতি কলেৱৰ
অৰি অস্ত্ৰে; দেহময় ৰঞ্জিত ৰুধিৰে।
প্ৰণমি পতিৰ পদে পতি-প্ৰমোদিনী।
ভাধিলা মধুৰ, “নাথ! অধীনা তোমাৰ
বঁচালা; জীৱন্তে মৃত্যু লভিছিলে দাসী।
বক্ষ অস্ত্ৰাঘাতে দেহি সুকোমল দেহ
ক্ষত আজি; বয় ৰক্ত ৰক্তি কলেবৰ;
এত কষ্ট তব প্ৰভু! হায় অভাগিনী
কিয় নমৰিলোঁ আমি শূৰ্পনখা গ্ৰাসে।”
কান্দিলা জনক-কনী; পড়িল লোতক
তপ্ তপ্ বক্ষঃস্থলে; বক্ষোজ-বসন।
কনী—দুহিতা। বক্ষোজ—পয়োধ, স্তন।
