এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
সীতাহৰণ-কাব্য
উড়িল আকাশ পথে। ৰক্ষোনৰ-শৰে
আলোকিলে শূন্যস্থল অগনি উগাৰি।
মৃগেন্দ্ৰ মৃগেন্দ্ৰ সঙ্গে ৰণৰঙ্গে অতি,
কিম্বা কৰীপতি মত্ত কৰীপতি সহ
যুজে যথা বনমাজে; ভূতলে শ্ৰীৰাম
বীৰেন্দ্ৰ-কেশৰী, ৰথে ৰক্ষোৰথী খৰ
বীৰকুল-অগ্নিশিখা, যুজিলা সিমতে।
কোহোঁ নহে ন্যূন ৰণে। লৰিলা ধৰণী;
ডৰিলা দেবতা শূন্যে, নাগ নাগলোকে;
কঁপিলা আতঙ্ক পাই সুদূৰে জলধি।।
অনন্তৰ ৰঘুবৰ ৰক্ষোৰথ ধ্বজ
কাটিলা; কাটিলা অষ্ট অশ্ব ৰথবাহী;
পড়িলা ভূতলে খৰ লক্ষি শীঘ্ৰগতি।
ঢুকাল ৰক্ষৰ অস্ত্ৰ; ধৰি বৃক্ষাবলী
বৰষিলা ভীমবাহু; ব্যৰ্থ হুয়া সব
ৰাম শৰে, খণ্ড খণ্ড পড়িল ভূতলে।
বাণে জৰ্জ্জৰিত খৰ, ৰক্তস্ৰোত বহে
শৰীৰে; দণ্ডাই বীৰ চাৰিভিতে চায়;
নিৰুপায়, অস্ত্ৰ নাই; নখদন্ত হীন
কেশৰী যদ্ৰূপ। ৰুষি ধাইলা সবেগে
ভীমৰূপ ধৰি শূৰ গ্ৰাসিবে ৰাঘবে।
ভৃগুপতি-গৰ্ব্ব-খৰ্ব্বী ৰাঘব খৰ্ব্বিলা
