পৃষ্ঠা:সীতা-হৰণ কাব্য.djvu/৭৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
দ্বিতীয় সৰ্গ
 

ৰাঘব। উঠিল পুনঃ সমৰ তৰঙ্গ;
ৰণৰঙ্গে সেনাগণ কৰিলা নিনাদ।
নিন্দিয়া নীৰদ-নাদ। ৰৌৰৱি চৌদিক
বাজিল সুঘোৰ স্বনে ৰাক্ষস-বাজনা।
ঝন্ ঝনি পুনঃ সেনা নিস্কোষিলা অসি
কটিপাশে বিজুলিত চৰ্মকোষ থাকি।
অৰি কৰে নৃত্যমান অসিৰ ফলকে
চকমকি ৰবি কৰ,—চকমকী যথা
উজলে জলদ দেহ,—উজলিলা তথা
নীলবৰ্ণ ৰক্ষোদেহ। নবোৎসাহে ৰণে
আগুৱালে বৈৰীবৃন্দ বিৰূপ মূৰতি।
এক হস্তে বৰ্ম্ম ধৰি এক হস্তে অসি।
উড়িল কলম্বৰাজি ত্যজি ৰাঘবৰ
কাৰ্ম্মূক কালাগ্নি বৰ্ষি আলোকি চৌদিক;
ভেদিলে জৰ্জ্জৰি দেহ যুযুৎসু চমুৰ।
বাণানলে বীৰচূড়া বিমুখিলা সবে
কটাক্ষে; কৰাল মূৰ্ত্তি কৰ্ব্বুৰ কটক
হুইলা ভূতলশায়ী, ধৰাতল শায়ী
যথা তীক্ষ অন্ত্ৰে ছিন্ন ৰম্ভাতৰু শ্ৰেণী।


 নীৰদ—মেঘ। বৰ্ম্ম—ঢাল। চকমকি—চমকৃ কৰি।
 চকমকী—বিজুলী। কলম্বৰাজিশৰ বিক। কাৰ্ম্মূক—ধনু
 যুযুৎসু—যুদ্ধাৰ্থী। চমূৰ-। ৰম্ভাতৰু-কলগছ।